Ο Κρισναμούρτι έγραψε τα γράμματα που ακολουθούν από τον Ιούνιο του 1948 έως το Μάρτιο του 1960 για μια
νεαρή φίλη που ήρθε κοντά του πληγωμένη στο σώμα και στην ψυχή. Στα γράμματα αυτά ξετυλίγεται ολόκληρη η διδασκαλία του Κρισναμούρτι, καθώς επουλώνονται οι πληγές εκείνης στην οποία απευθύνονται, αποκαλύπτεται μια σπάνια καλοσύνη και διαύγεια. Ο χωρισμός και η απόσταση εξαφανίζονται ενώ οι λέξεις κυλούν σαν χείμαρος. Ούτε μία δεν είναι περιττή. Η επούλωση των πληγών και η διδασκαλία προχωρούν ταυτόχρονα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]