Η Ελλάδα, από πλευράς γεωστρατηγικής προσεγγίσεως, αποτελεί τμήμα του Rimland, της Δακτυλίου Γης, η οποία λειτουργεί ως ανάχωμα των καθοδικών προς την Μεσόγειο τάσεων της Ευρασιατικής Χερσαίας Δυνάμεως, όπως αυτή νοείται, από αγγλοσαξωνικής πλευράς, ως `δυνητικώς ομοιογενής στρατηγική απειλή`. Αυτή η κατά Spykman ανάγνωση των ισορροπιών διεθνούς ισχύος αποτελεί και τον βασικό άξονα της γεωστρατηγικής αντιλήψεως της διεθνούς πραγματικότητας από αμερικανικής πλευράς, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθετήσεως. Οι δύο θεμελιώδεις κομματικοί εκφραστές της πολιτικής πραγματικότητας εντός των ΗΠΑ (Ρεπουμπλικανοί και Δημοκρατικοί) διαφέρουν μόνον ως προς την έμφαση που δίδουν στην άσκηση ενός εμφανέστερου ή συγκεκαλυμμένου ηγεμονικού ρόλου των Η.Π.Α στον κόσμο.
Δεδομένου ότι οι Η.Π.Α καθορίζουν τις κύριες ευρωπαϊκές στρατηγικές επιλογές στον τομέα της Άμυνας και της Ασφάλειας, και θα συνεχίσουν να το πράττουν για τα επόμενα χρόνια -λόγω ανικανότητας ή και ηθελημένης ολιγωρίας των Ευρωπαίων-, αλλά και εφόσον οι Η.Π.Α αποτελούν τον κύριο ρυθμιστή, των πραγμάτων στην Ν/Α Μεσόγειο, κατ` ανάγκην, η γεωστρατηγική αντίληψη του ελλαδικού χώρου, όπως και η Αμυντική Πολιτική της χώρας μας, οφείλει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη την αντίληψη των Η.Π.Α για τον ευρύτερο Μεσογειακό Χώρο και, συνακόλουθα, τις μείζονες στρατηγικές επιλογές τους.
Στο πλαίσιο των ανωτέρω, θα πρέπει να ερευνηθεί και ο ρόλος των Ενόπλων Δυνάμεων στην προστασία των θαλασσίων οδών ανεφοδιασμού, οι οποίες και αποτελούν τον μοναδικό ενεργειακό άξονα της χώρας αλλά και το νομικό, πολιτικό και, κυρίως, αμυντικό πλαίσιο αυτής της προστασίας. Ενδεχομένως, αυτό το ζητούμενο να διαμορφώσει και το Νέο Δόγμα Ειδικών Επιχειρήσεων, καθορίζοντας την μορφή και τον εξοπλισμό τους. Ανάλογος προβληματισμός θα πρέπει να κατατεθεί και όσον αφορά άλλες μορφές ενέργειας, οι οποίες ενδεχομένως να αποτελέσουν στόχους σε περίπτωση επιχειρήσεων προβολής ισχύος ή /και προπαρασκευής πόλεμου εκ μέρους άλλων χωρών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]