Ποιος θα τολμούσε να συνθέσει, με τον πλέον σοβαρό τρόπο, την τυπολογία κάθε πιθανού και φανταστικού κερατώματος, ακολουθώντας μιαν αυστηρά επιστημονική μέθοδο; Ο Σαρλ Φουριέ (1772 - 1837), αυτοδίδακτος φιλόσοφος, στον «Αναλυτικό κατάλογο των κερατάδων» συγκεντρώνει κερατούληδες, κερατάδες και ταράνδους, μια σειρά από απατημένους άντρες, με τη συναίνεσή τους καμιά φορά, πάντοτε όμως γελοιοποιημένους. Τούτη η θαυμαστή συλλογή ογδόντα πέντε σκίτσων, η οποία παρέμεινε ανέκδοτη όσο βρισκόταν εν ζωή ο δημιουργός της, καταδεικνύει πως εκδικείται η Φύση τον πολιτισμό, απελευθερώνοντας τα αναχαιτισμένα ανθρώπινα πάθη. Έτσι, σύμφωνα με τον Φουριέ, το κέρατο δεν είναι ούτε καλό -αφού η Φύση το μόνο που κάνει είναι να αντιδρά στην επίθεση του γάμου-, ούτε κακό - αφού υπαγορεύεται από τα πάθη... Ο ουτοπιστής σοσιαλιστής Φουριέ εμφανίζεται εδώ ως περίεργος θεωρητικός του ελεύθερου έρωτα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]