Μια παρέα παιδιών διαβαίνει το Ρουβικώνα της ενηλικίωσης, μέσα στα αποκαΐδια ενός ολέθριου εμφυλίου πολέμου. Το Μπιλμπάο, με τα αρχαία, άτρωτα αγάλματα των περασμένων μεγαλείων, στέκει σιωπηλό, ρίχνοντας τον βαρύ ίσκιο του επάνω στα κορμιά, επάνω στα όνειρα. Ο Πέδρο, ο Σεγκούρα, ο έρωτας στα μάτια της Μπριγιάντε, οι καιροί που απαιτούν περισσότερο αίμα και περισσότερη οδύνη ορίζουν το μίτο αυτής της σύντομης ιστορίας. Οι άνθρωποι ορθώνουν οδοφράγματα, περιχαρακώνουν τις ζωές, χωρίζουν τα όνειρα από την πίστη και φουσκώνουν τα ποτάμια της βίας. Και μένει στον καθένα από εμάς να σταθεί απέναντι στις αιμάτινες προσταγές των ανώφελων καιρών μας, να αντέξει κόντρα στο ρεύμα, με κάθε τίμημα. Όπως εκείνα τα παιδιά, έτσι και εμείς καλούμαστε να γίνουμε Βάσκοι στα χρόνια των αλόγιστων ταφών, Παλαιστίνιοι, Αφρικανοί, άνθρωποι. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]