Άνθρωποι... Άνθρωποι πολλοί... Πολλά κορμιά, πολλές ψυχές, πολύς πόνος, δάκρυα, γέλια, όνειρα, αγκαλιές, φιλιά, ιδρώτας κι αγωνία.
Κάθε οντότητα είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Κόσμοι που σμίγουν, αγαπιούνται, βρίζονται, πληγώνονται, χωρίζουν... για ν` ανταμωθούν με άλλους κόσμους και να επαναληφθούν οι ιστορίες, με μικρές ή μεγάλες παραλλαγές.
Στο φόντο, η σύγχρονη εποχή. Ο σημερινός `απολίτιστος` πολιτισμός μας. Και στο κέντρο της σκηνής, άνθρωποι που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους...
Η απέραντη μοναξιά που φωλιάζει μες στο γάμο και οι συχνά `ανίεροι` συμβιβασμοί μεταξύ των συζύγων, ζευγάρια που φρεσκάρουν τη σχέση τους σε σεξουαλικά τετράγωνα και εξάγωνα, τα έθιμα που αναβιώνουν διατηρώντας μόνο το κάλπικο περιτύλιγμά τους, το εμπόριο οργάνων για την επιβίωση, αλλοδαπές γυναίκες που γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης για μερικά λεπτά ηδονής, μητέρες που εξωθούν τα κορίτσια τους στην πορνεία, αναρίθμητες καθημερινές προδοσίες στο όνομα του Ιούδα, η ανθρώπινη ανοησία που ασφυκτιά στα σύνορα της γήινης σφαίρας και επιχειρεί να επικοινωνήσει με το υπερπέραν, διαστροφές κάθε είδους που βρίσκουν φιλόξενη εκτόνωση στο διαδίκτυο, βρομόπαιδα της καλής κοινωνίας που παρανομούν για την πλάκα τους... ένας διανοητής, που πιο πολύ απ` το Θάνατο φοβήθηκε τον Έρωτα... κι άλλοι... κι άλλοι πολλοί...
Άνθρωποι που κινούνται ανάμεσά μας, που κρύβουν στο ημίφως τα αμαρτωλά και ακατονόμαστά τους... και ένας αθέατος, μυστηριώδης παρατηρητής, που συμπάσχει, αγωνιά, θυμώνει, αηδιάζει... και που τελικά πέφτει κι ο ίδιος θύμα αυτού του ξέφρενου καλπασμού προς το Τίποτα!
Δώδεκα και πέντε αμαρτωλές ιστορίες!
Δεκαεπτά ιστορίες αμαρτίας και εκτροχιασμού.
Στο 12 και 5 του πολιτισμού μας.
Αυτού του πολιτισμού, που προσποιείται με διάπυρες κορόνες την ακμή, ενώ ήδη βιώνει την απόλυτη παρακμή και την ολοκληρωτική ισοπέδωση κάθε διαχρονικής αξίας!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]