`...Τι κάθεσαι και θυμάσαι!` μου λένε μερικοί.
`Μα αν δεν θυμάσαι` τους λέω `είσαι ένα μαμούνι, σαν την κατσαρίδα του Κάφκα, τον Γκρεγκόρ. Βλέπεις γύρω σου τον κόσμο και τίποτε δεν καταλαβαίνεις. Βραδιάζει ξημερώνει, μονάχα αυτό. Ούτε πως είσαι ένα μαμούνι καταλαβαίνεις...`.
`...Τόσον κόσμο που να τον αφήσω; Τι τον περάσανε; Καφετέρια είναι, να πω δεν μου αρέσει εδώ, πάμε στην άλλη παρακάτω; Όλο φεύγω κι όλο εδώ γυρίζω. Πότε πότε με αυτοκίνητο και συνήθως χωρίς αυτοκίνητο. Το ταχύτερο είναι ο νους!...`

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]