Η γλώσσα της ζωής (ηχώντας και κοιτώντας, βλέποντας και ακούοντας, όντας με τη σιωπή της) συνομιλεί με τα πράγματα και η ομιλία τραγουδάει. Τραγουδιέται. Πέτρες κι αισθήματα, σκέψεις κι αγγίγματα. Αυτά κι εκείνα. Όλα είναι αυτό. Τραγούδι.
Το ακούω και το λέω, και της γραφής αυτής. Χέρι μου εγώ, πράγμα εσύ -πράγμα εγώ, χέρι εσύ- αφή! Έρωτας. Εγώ κι εσύ, ζωή, γλώσσα ολόκληρη, σώματα πραγμάτων.
Εδώ λοιπόν γλώσσα της ζωής γραμμένη. Μια γλωσσική σωματική βιογραφία. Το πράγμα-εγώ και οι νύμφες-πράγματα.
Τα ωραία σώματα κόρες, η γυμνότητα.
Ά Θέτη, ά Λαλώ, ά Κόρη!