Η επιστήμη της διατροφολογίας μόλις τις τελευταίες δεκαετίες απογειώθηκε, αναγνωρίσθηκε και μπορεί να μας προσφέρει σήμερα αρκετό υλικό για μελέτη. Γίνεται λοιπόν ολοένα και πιο πασιφανές, το πόσο αδιάρρηκτα συνδεδεμένη είναι η διατροφή σε σχέση με την υγεία μας και τις διάφορες νόσους.
Κάτω από το πρίσμα αυτό, είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι πλειάδα ασθενειών εκφυλιστικής κατάληξης εμφανίζονται ολοένα και περισσότερο στις `ανεπτυγμένες` κοινωνίες, όπου η χρήση ή κατάχρηση ραφιναρισμένων τροφών είναι και η μέγιστη.
Στις μέρες μας, οι διατροφικές συνήθειες έχουν δραστικά διαφοροποιηθεί. Υψηλής `κλάσεως` ετοιμοπαράδοτα φαγητά αποτελούν πλέον συμπαγές μέρος της καθημερινής μας ζωής. Δυστυχώς, οι παραπάνω συνήθειες είναι δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο πολλές φορές να αναστραφούν, με αποτέλεσμα αρκετές ασθένειες που μέχρι πρότινος αποτελούσαν για μας κάτι το άγνωστο, να έχουν γίνει ένα αναπόσπαστο μέρος της ζωής.
Οι υγιείς διατροφικές συνήθειες δεν αποτελούν καμία εγγύηση 100% για την ευεξία επί του συνόλου της, αλλά μπορούν να αποτελέσουν ασφαλιστική δικλείδα προς αυτήν. Τα `θεμέλια` για τις διάφορες νόσους θέτονται νωρίς στην ζωή μας και εμφανίζονται τις περισσότερες φορές πολύ αργότερα, επιδρώντας στην ποιότητα ζωής.
Αποτελεί μια τραγική διαπίστωση το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του Δυτικού κόσμου δεν απολαμβάνει τα αγαθά του πολιτισμού του. Στις Η.Π.Α μόνο το 16% του πληθυσμού άνω των 65 ετών δηλώνει ικανοποιητική υγεία. Χρειαζόμαστε μια διαφορετική φιλοσοφία ζωής. Με αυτό το υπόβαθρο μπορούμε ευθέως να πούμε ότι, η διατροφή δεν αποτελεί τον μοναδικό, καθοριστικό παράγοντα υγείας.
Έλλειψη εξάσκησης, έλλειψη νερού, υπερβολικό stress, μη ικανοποιητικός χρόνος ψυχαγωγίας και αρνητική συναισθηματική φόρτιση, συνδράμουν στην κατολίσθηση της υγείας, που τόσο απεγνωσμένα προσπαθούμε να διατηρήσουμε.
Εξαρτάται λοιπόν αρκετά από εμάς, εάν σχεδιάσουμε, οργανώσουμε και εκτελέσουμε έναν τέτοιο σωστό τρόπο ζωής που βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα θα θεμελιώσει την υγεία μας.
Η υιοθέτηση ενός σωστού τρόπου ζωής θα πρέπει να αποτελεί μια ευχάριστη εμπειρία και όχι ένα `ζυγό`, ο οποίος μπορεί να μας οδηγήσει σε ακρότητες και φανατισμένες απόψεις και ιδέες, οι οποίες μόνο στην υγεία δεν βοηθούν αλλά μάλλον βλάπτουν και στην τελεολογία τους υποσκάπτουν τα θεμέλια του οικοδομήματος της υγείας, που με τόσο κόπο χτίστηκαν. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
