Η συλλογή είναι το αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης ελεύθερης πτώσης στο παρελθόν και της αναμόχλευσής του, που επεφύλασσε στη συγγραφέα την αναμέτρησή της με φαινομενικά επουλωμένες αλλά κατ’ ουσίαν δυσώδεις πληγές.

Η δημιουργός, μολονότι είχε απόλυτη επίγνωση ότι η έκθεση των ποιημάτων της στα μάτια των περίεργων ισοδυναμεί με αυτόβουλη θυσία, αποφάσισε να τα εκδώσει και να διαπιστώσει αν επαληθεύεται ο Τάσος Λειβαδίτης που έλεγε πως τα ποιήματα είναι κλειδιά για την τρέλα ή τον ουρανό.

Αυτό μένει ν’ ανακαλυφθεί...