Κάποιος χρειάζεται κάποιον για να αφηγηθεί στη θέση του μια παλιά, απλή ιστορία: την ιστορία της γέννησής του στο τέλος του πολέμου, καθώς βυθιζόταν το πλοίο Γουλιέλμος Γκούστλοφ, τορπιλισμένο από τους Ρώσους. Μα πώς να μιλήσει για την γέννησή του, χωρίς να αφηγηθεί την ιστορία του Γκούστλοφ και των προσώπων που συνέβαλαν, ώστε να βαπτισθεί έτσι το πλοίο; Χωρίς να μιλήσει για τη μάνα του, τη σταλινίστρια αλλά και ενθουσιώδη οπαδό της «αταξικής» κοινωνίας των Ναζί; Ο αφηγητής μας παιδεύεται, δεν του είναι καθόλου ευχάριστο να ανατρέχει στο παρελθόν, πόσο μάλλον όταν, αναζητώντας στο διαδίκτυο πληροφορίες για το Γκούτσλοφ, ανακαλύπτει μια νεοναζιστική ιστοσελίδα αφιερωμένη στον «μάρτυρα» Γκούτσλοφ. Έτσι, χωρίς να το θέλει, αναγκάζεται να διηγηθεί και μια άλλη ιστορία, σημερινή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]