Στην αϊτοφωλιά της μάνας σου της Κρήτης, πολύ ψηλά γεννήθηκες με φως Αποσπερίτη. Με βλέμμα αλάργο και μακρύ στα πέρατα του κόσμου οδήγησες την άμαξα της γνώσης και του πόθου. Το αίμα μελάνι γίνηκε και έγραψες βιβλία, μοναδική κληρονομιά, πρωτόγνωρη σοφία. Τον κόσμο όλο άλλαξες με τα δικά σου μάτια κι αυτήν την προκατάληψη την έκαμες κομμάτια. Δεν σε κατάλαβαν ξαρχής, τα λόγια φλόγα ήσαν γι’ αυτό και σε κυνήγησαν, γι’ αυτό σε πολεμήσαν. Οι μέρες κι αν περάσανε, ακόμα σε θυμούνται και ως τα πέρατα της γης για σένανε μιλούνε. Όσο θ’ ανάβει της ζωής η φλόγα μες το τζάκι θ’ ανάβει με προσάναμμα του Νίκου Καζαντζάκη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]