Η πλωτινική οντολογία δεν είναι οντολογία του «τι» αλλά του «πώς». Αυτό εξηγεί την εικονολατρεία του Πλωτίνου, την περιγραφικότητα αλλά και την ποιητικότητά του. Όσο ρωτάμε «τι είναι το Εν» ή «τι είναι ο Νους», θα λαμβάνουμε από το πλωτινικό έργο παραπλανητικές και αντιφατικές απαντήσεις. «Πώς είναι το Εν» ή «πώς είναι ο Νους» επιτρέπουν, αντίθετα, απαντήσεις που μας φέρνουν κοντύτερα σε ό,τι θέλησε ο Πλωτίνος να πει με τις «Εννεάδες» του. Η οντολογία του «πώς» μπορεί να έχει το μειονέκτημα ότι δίνει το προβάδισμα στην περιγραφή του πραγματικού έναντι της αποδείξεώς του - χαρακτηριστικό πού είναι άλλωστε κοινό για ολόκληρη την αρχαία ελληνική φιλοσοφία που αποτελεί μια φιλοσοφία ρεαλιστική - ταυτοχρόνως, όμως, έχει το πλεονέκτημα ότι προσπάθησε να κατανοήσει εκείνο (το Εν) που ενώ δεν είναι κάτι είναι όμως έτσι ώστε να είναι παντού. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]