(. . .) Ο Σωκράτης υπηρέτησε με αποστολικό ζήλο και μοναδική αφοσίωση την πόλη και τους συμπολίτες του, εκτελώντας πιστά την εντολή του θεού. Τη λέξη «θεός» χρησιμοποιεί τελευταία στην απολογία του, ενώ έχει καταδικασθεί σε θάνατο με την κατηγορία της αθεΐας. Οδεύει προς τον θάνατο με αυτοκυριαρχία και ψυχική ηρεμία. Έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στη δικαιοκρισία του θεού και στη δικαίωση της ζωής και του έργου του. Η θυσία του αποτελεί για τον άνθρωπο διαχρονικά φωτεινό παράδειγμα αυταπάρνησης, γνήσιας αγάπης για τον συνάνθρωπο, αταλάντευτης συνέπειας λόγων και έργων, ηθικής ακεραιότητας και ψυχικού μεγαλείου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]