Ο Πλωτίνος (204-270 μ.X. ), ο ιδρυτής του νεοπλατωνισμού, υπήρξε ο σπουδαιότερος εκπρόσωπος της ελληνικής φιλοσοφίας κατά την περίοδο της ύστερης αρχαιότητας. Γεννήθηκε και σπούδασε στην Αίγυπτο, δίδαξε όμως κυρίως στη Ρώμη, όπου συνέγραψε και δημοσίευσε μια εκτενή σειρά πραγματειών. Το `Περί του Πλωτίνου Βίου` και της τάξεως των βιβλίων αυτού, γραμμένο από έναν από τους σημαντικότερους μαθητές του, εκτός από αξιόπιστη περιγραφή της ζωής του και του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο έδρασε, αποτελεί και εισαγωγή στο φιλοσοφικό του έργο. Ως τέτοια άλλωστε προτάχθηκε από τον Πορφύριο στη μνημειώδη έκδοσή του των `Εννεάδων`, των «απάντων» δηλαδή του Πλωτίνου διατεταγμένων με συστηματικό τρόπο, ώστε να αποτελέσουν ένα από τα κορυφαία επιτεύγματα της αρχαιοελληνικής φιλοσοφικής γραμματείας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]