(. . .) `Η Μυστική Θεολογία` του Διονυσίου του Αρεοπαγίτου είναι ένα έργο που εισάγει στο χώρο της σιωπής, που σκοπεύει το ανείπωτο. Ο λόγος του δεν είναι `φιλοσοφικός` με τη σημερινή, τρέχουσα σημασία της λέξης, γιατί αφετηρία του έχει τον `φόβον` εκείνον που είναι η βασιλική προς την `σοφία` οδός. Η παρουσία αυτού του `φόβου` είναι άρρηκτα συναρτημένη με αυτό που οι καιροί μας ασταμάτητα και μεθοδικά αποδιώχνουν: την επίγνωση του μυστηρίου. Και χωρίς την επίγνωση του μυστηρίου, ή, έστω την υποψία για τα όρια της ανθρώπινης λογικής, ο λόγος αυτού του έργου δύσκολα γίνεται βατός. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]