Τι είναι, άραγε, το κόκκινο γιλέκο που φοράει αυτός ο έξυπνος, ο τρυφερός, ο πονετικός, ο τίμιος, ο γενναίος σπουργίτης; Είναι σαν ένα σημάδι, ένα παράσημο, η πατρική κληρονομιά και οι ρίζες του. Είναι αυτό που του δίνει τη δύναμη να διαλαλήσει και να βροντοφωνάξει μέχρι τα πέρατα του κόσμου: «Όχι άλλος πόλεμος, όχι άλλα παιδιά πεινασμένα, όχι βρέφη ορφανεμένα. Ας ταΐσουμε τους πεινασμένους, ας ντύσουμε τους γδυτούς, ας φυτέψουμε λουλούδια στους λάκκους που άνοιξαν οι σφαίρες...»

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]