... Ο καπετάν Αντρέας Mιαoύλnς κοίταξε το Λευτέρn λυπnμένα: «Είσαι μικρός, μωρέ- έπρεπε τώρα πσυχα να μαθαίνεις τα γράμματά σου, να σκαρφαλώνεις στους Βράχους, να ρίχνεις πετονιές... Να γελάς, μωρέ, έπρεπε...".
Ο καπετάνιος τώρα θύμωσε: `Και συ Βλέπεις σκοτωμούς αντίς τραγούδια, ακούς μπαταριές να σφυρίζουν πλάι σου... Σκέψου όμως, Λευτέρn, πως θα `ρθει μια μέρα χάρn σε μας που τα παιδιά θα ζούνε ξένοιαστα. Εμείς σκοτωνόμαστε για να `ρθει καιρός που τα παιδιά θα χαίρονται, δε θα σκιάζονται, γιατί δε θα `ναι πια σκλάβοι. Και τότε θ` αρχίσει άλλος αγώνας: να κερδίσουμε
τον εαυτό μας. Σε μια λεύτερn πατρίδα αρμόζει να ζούνε λεύτερο ι άνθρωποι...".
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρnμα από το ναυτικό αγώνα του μεγάλου σnκωμού, όλο πλοκή, δράσn, περιπέτεια, αυτοθυσία, οράματα.