Το γνωστό, πολυσυζητημένο (και απαγορευμένο για χρόνια) αριστούργημα, η ερωτική ιστορία μιας αριστοκράτισσας της Κόνι Τσάτερλι και ενός άντρα της εργατικής τάξης, του δασοφύλακα Μέλορς. Το βιβλίο είναι μια τολμηρή διερεύνηση του σεξουαλικού πάθους ως του μόνου ζωτικού και αληθινού στοιχείου της ζωής, μια πολύ διεισδυτική αποτύπωση της γυναικείας ιδιοσυγκρασίας. Υπάρχουν τολμηρές περιγραφές (αισθητικά υπέροχες) αλλά το σημαντικότερο είναι η αναζήτηση της πληρότητας, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την ενότητα σώματος και πνεύματος. Κριτική στη "ζωή του πνεύματος" την οριστικά αποκομμένη από τη σάρκα (την οποία ενσαρκώνει ο ανάπηρος σύζυγος της Κόνι), ύμνος στη χαρά της σεξουαλικής ολοκλήρωσης.

"Απέμεινε τελείως ακίνητη, σαν να ήταν βυθισμένη στον ύπνο, σαν να ήταν βυθισμένη σε όνειρο. Ύστερα τη διαπέρασε ένα ρίγος καθώς ένιωσε το χέρι του να την ψηλαφίζει απαλά, μα παρ` όλα αυτά με έναν τρόπο παράξενο κι επίμονα αδέξιο, μέσα απ` τα ρούχα της. Της έβγαλε το λεπτό μεταξένιο φόρεμα της, αργά, προσεκτικά, μέχρι που το κατέβασε τελείως και το τράβηξε από τα πόδια της. Έπειτα τρέμοντας από ανείπωτη ηδονή άγγιξε τη ζεστή κι απαλή σάρκα της, ακουμπώντας σε μια στιγμή τα χείλη του στον αφαλό της για να τον φιλήσει. Χωρίς να μπορεί ν` αντισταθεί μπήκε μέσα της αμέσως, για να βρει τη γαλήνη στο τρυφερό, ακίνητο κορμί της. Ήταν η στιγμή της πιο πλέριας γαλήνης γι` αυτόν, η στιγμή που έμπαινε στο σώμα της γυναίκας."