Η χαρούμενη γνώση: σπανίως η έκφραση του Νίτσε βρίσκει τέτοια εφαρμογή όση σε αυτό το βιβλίο για... τα βιβλία. Από τον πάπυρο μέχρι τις ψηφιακές συσκευές ανάγνωσης, διανύουμε πέντε χιλιάδες χρόνια ιστορίας του βιβλίου μέσω μιας σειράς συζητήσεων εμβριθών και ταυτόχρονα χιουμοριστικών, λόγιων και αντικειμενικών, διαλεκτικών και ανεκδοτολογικών, περίεργων και απολαυστικών.
Διατρέχουμε το χρόνο και τους τόπους· πραγματικά πρόσωπα μπερδεύονται με φανταστικούς ήρωες· πλέκεται το εγκώμιο της βλακείας· αναλύεται το πάθος για συλλογές· εκφράζονται οι λόγοι για τους οποίους η τάδε ή η δείνα εποχή έχει γεννήσει αριστουργήματα· αποκαλύπτεται ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η μνήμη και ταξινομούνται τα έργα σε μια βιβλιοθήκη.
Δίνεται η εξήγηση στο γιατί `οι κότες χρειάστηκαν έναν αιώνα για να μάθουν να διασχίζουν το δρόμο` ή στο πως `η γνώση μας για το παρελθόν οφείλεται σε κρετίνους, ανόητους ή αντιπάλους`.
Εν ολίγοις, διασκεδάζουμε με τη `λογοτεχνική μανία` των δυο παθιασμένων συνομιλητών που μας παρασύρουν στον τρελό χορό τους, όπου κάθε γύρος εκπλήσσει, δημιουργεί ευφορία και διδάσκει. Σε αυτούς τους καιρούς του καλπάζοντος σκοταδισμού, αυτό το βιβλίο είναι ίσως ο καλύτερος φόρος τιμής στην κουλτούρα του πνεύματος και το πιο αποτελεσματικό αντίδοτο για την απογοήτευση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]