Με τα κείμενα αυτού του βιβλίου, ο καταξιωμένος πεζογράφος Χριστόφορος Μηλιώνης έρχεται να επιβεβαιώσει, εμπράκτως, την άποψη ότι ένας σύγχρονος συγγραφέας δεν μπορεί πλέον να αρκεστεί στο προσωπικό του βίωμα, ούτε στη μυθοπλαστική διαδικασία· δεν μπορεί, με άλλα λόγια, να αισθάνεται ότι εκπληρώνει τον πνευματικό του προορισμό, περιορισμένος στους τοίχους του πεζογραφικού του εργαστηρίου. Οφείλει να παρακολουθεί, εκ του σύνεγγυς, τα ποικίλα δρώμενα της εποχής και του τόπου του, με άγρυπνο μάτι και κριτική, παρεμβατική διάθεση· να είναι δραστήριος τόσο ως δημιουργός όσο και ως υπεύθυνος πολίτης.
Συνέπεια μιας τέτοιας πεποίθησης αποτελούν τα κείμενα αυτού του βιβλίου· κείμενα-καρποί των προβληματισμών που δημιούργησε στον συγγραφέα η «αντιστασιακή» στάση του απέναντι σε ό,τι θεώρησε αντίθετο με τις ηθικές ή αισθητικές αρχές του -συχνά και με τις δυο- , γραμμένα με τον άμεσο, αδιαμεσολάβητο τρόπο που τον καθιέρωσε ως έναν από τους σημαντικότερους πεζογράφους μας του μεταπολέμου.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]