"Αυτά τα καλλιγραφικά πραγματοποιημένα ή σχεδιασμένα πρόσωπα δεν κοιτάνε, περιμένουν", γράφει για τη δουλειά του Κωστή της δεκαετίας του `70 ο Pierre Restany. "Είναι βουβά σαν την επιθυμία. Είναι η ενέργεια αυτού που τα κοιτάζει που τους ξαναδίνει ζωή, μια ζωή που δεν υπάρχει ολοκληρωτικά παρά μέσα στο βλέμμα του άλλου".

Η άρνηση των κατεστημένων μορφών της τέχνης και η αντικατάστασή τους από το άγριο σχέδιο-σκίτσο (αντί της ζωγραφικής-γλυπτικής) θα χαρακτηρίσει τα έργα της δεκαετίας του `70. Και μαζί με αυτά η ποίηση και όλη η κουλτούρα του Dada, των Καταστασιακών, της Ψυχεδέλειας.
Αργότερα, το προϋπάρχον υλικό (ready made) θα πάρει τον κύριο ρόλο στα mediassemblages της επόμενης δεκαετίας. Στα μέσα των `80s προχωράει σε σταδιακή κατάργηση των υλικών μορφών. Εισάγει το στοιχείο του "Κεραυνού". Οι τεχνολογίες ως η νέα ουτοπία, το τυχαίο... Είναι μια μεγάλη περιπέτεια που αξίζει να πιάσει κανείς από την αρχή.

Θανάσης Μουτσόπουλος