` ...Τα έθνη που ξαγοράζουνε κάθε ώρα της ζωής τους με αίμα καί μ` αγωνία, πλουτίζουνται με πνευματικές χάρες πού δεν τίς γνωρίζουνε οι καλοπερασμένοι λαοί. Αυτοί απομένουνε φτωχοί από πνευματικούς θησαυρούς κι από ανθρωπιά, γιατί ή καλοπέραση κάνει χοντροειδή τον μέσα άνθρωπο. Ενώ ό πόνος κατεργάζεται τους λαούς καί τους καθαρίζει, όπως καθαρίζεται το χρυσάφι με φωτιά μέσα στο χωνευτήρι. Για τούτο ή δυστυχισμένη Ρωμιοσύνη στολίστηκε με κάποια αμάραντα άνθη, πού δεν τ` αξιωθήκανε οι μεγάλοι κι οι τρανοί λαοί της γης...` (Φώτης Κόντογλου)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]