ΥΠΟΠΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Η νεαρή καλοντυμένη κοπέλα και ο κύριος που καθόταν μαζί της σε μια σκοτεινή γωνιά του κακόφημου μπαρ, συζητώντας χαμηλόφωνα, δεν ταίριαζαν καθόλου με το όλο σκηνικό του αποπνικτικού χώρου. Η ακριβή κολόνια που φορούσαν γινόταν ένα με τις μυρωδιές του τσιγάρου, του φτηνού χόρτου, και τη δυσωδία των άπλυτων, κακοντυμένων θαμώνων οι οποίοι μπαινόβγαιναν για να προμηθευτούν το ποτό ή το τσιγαριλίκι τους.

«Όλες οι αναγκαίες πληροφορίες είναι εδώ» διευκρίνισε η κοπέλα με τα πλούσια καστανόξανθα μαλλιά, ακουμπώντας τη δερμάτινη επαγγελματική τσάντα δίπλα από τα πόδια της. Με τη σαγηνευτική της ομορφιά, το καλλίγραμμο κορμί και την ευγλωττία της, θα στοιχημάτιζες ότι πρωταγωνιστούσε σε κάποια από τις πετυχημένες σαπουνόπερες της τηλεόρασης.

«Τα χρήματα;» Αυτό ενδιέφερε τον ξανθό μάτσο τύπο. Τα ελαφρώς μογγολικά χαρακτηριστικά, η επιδερμίδα και τα ανοιχτόχρωμα μάτια του, παρέπεμπαν μάλλον σε Ρώσο. Αν θα συμμετείχε στην ίδια σειρά με τη νεαρή, θα διεκδικούσε σίγουρα τον ρόλο του ωραίου, κακού και αδίστακτου της ιστορίας. 

Η εντυπωσιακή τριαντάρα γύρισε το γαλανό της βλέμμα ολόγυρα και σάρωσε τον χώρο. Δύο ξερακιανοί, ατημέλητοι τύποι, κάθονταν μπροστά από τη σκουρόχρωμη ξύλινη μπάρα κι έπιναν αμίλητοι τα ποτά τους, ενώ ένας τρίτος φαινόταν να αποκοιμήθηκε καθιστός στο βάθος της αίθουσας. Ο μπάρμαν τούς είχε στραμμένη την πλάτη και μιλούσε ακαταλαβίστικα –μία ξένη, προφανώς, γλώσσα– στο κινητό του. Ήσυχη πως δεν τους παρακολουθούσαν περίεργα μάτια, έβγαλε από την τσάντα τον χακί φάκελο, μεγέθους δέκα επί δεκαπέντε εκατοστών, και τον έσπρωξε με επιφύλαξη προς το μέρος του τύπου.

Εκείνος συνέχιζε να παρακολουθεί με προσοχή τη συνομιλήτριά του, χωρίς να μπει στον κόπο να τον κοιτάξει.

«Οι δέκα χιλιάδες είναι μπροστά σου, όπως συμφωνήθηκε. Για τα υπόλοιπα δόθηκαν οδηγίες να κατατεθούν στον λογαριασμό σου».

Ο άντρας πήρε τον φάκελο και τον έκρυψε στην εσωτερική τσέπη του σακακιού του δίχως να τον ανοίξει. Ύστερα σηκώθηκε να φύγει, λέγοντας σε πολύ καλά, αλλά με ξενική προφορά, αγγλικά: «Θα τηλεφωνήσω μόλις τελειώσει η δουλειά».

Η κοπέλα έγνεψε καταφατικά κι έμεινε να τον παρακολουθεί να απομακρύνεται, βαθιά προβληματισμένη. 

ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΗ

Στην αίθουσα συσκέψεων του Τμήματος Ανιχνεύσεως Εγκλημάτων επικρατούσε αναβρασμός με την επιστροφή του αστυνόμου Διομήδη Θράσου στην υπηρεσία. Ο προϊστάμενος του τμήματος, πενήντα εννέα χρονών πια, βρισκόταν σε καλή διάθεση. Με εξαίρεση το βάρος που είχε χάσει, τίποτα δεν πρόδιδε την ταλαιπωρία που είχε υποστεί μετά τη βομβιστική επίθεση εναντίον του. Το εορταστικό κλίμα διέκοψε απότομα η Ερμιόνη, για να τους ανακοινώσει ότι από την Αστυνομική Διεύθυνση ζητούσαν βοήθεια για τον εντοπισμό μιας Σκωτσέζας τουρίστριας που αγνοείτο. Σύμφωνα με τον ξεναγό ο οποίος ηγείτο του γκρουπ των περιηγητών, η γυναίκα εθεάθη τελευταία φορά να φωτογραφίζει το ναυαγισμένο καράβι στην περιοχή των θαλασσινών σπηλιών.

«Υπάρχουν υπόνοιες για εγκληματική ενέργεια;» ρώτησε συνοφρυωμένος ο Τζοβάνης. Ο σαραντάρης αστυνομικός, με ύψος πέραν του 1,82 και καλογυμνασμένο κορμί, είχε πάρει μετάθεση από την Υπηρεσία Καταπολέμησης Ναρκωτικών πριν ενάμιση περίπου χρόνο, κουβαλώντας μαζί του τη φήμη δύστροπου και απότομου χαρακτήρα.

«Δεν μου έδωσαν πιο πολλές λεπτομέρειες» ανέφερε χαμηλόφωνα η ανύπαντρη πενηντάρα. Η Ερμιόνη, γύρω στο1,70, αδύνατη και λίγο σκυφτή, περνούσε συνήθως απαρατήρητη.

«Τότε πρέπει να πάνε από άλλη υπηρεσία» αντέδρασε δυσανασχετώντας εκείνος.

«Πάμε, παιδιά, το πάρτι θα συνεχιστεί αργότερα» πρόσταξε ο λοχίας Θανάσης Γερακιώτης, και κοίταξε με νόημα τον Τζοβάνη.

Εκείνος έκανε έναν μορφασμό δυσαρέσκειας αλλά δεν είπε τίποτα.