Αντικείμενο της παρούσης εργασίας είναι η αποξήρανση της εξαφάνισης των πλουσίων εκείνων οικοσυστημάτων. Σήμερα, η ίδια κυρίως η παθογένεια του αποβληθέντος ύδατος και οι εν γένει περιβαλλοντικές συνέπειες της αποξήρανσης έθεσαν υπό αμφισβήτηση τον ορθολογισμό του εγχειρήματος. Η όποια «ανασύσταση» μέρους των πρώην λιμνών είναι φυσικό έργο ανθρώπινο, υπό την ευθύνη της τεχνικο-επιστήμης, επιβάλλοντας και αξιώνοντας, εσαεί τη συντήρηση και τη διαφύλαξή του, με ό,τι αυτό σημαίνει από τεχνικο- επιστημονική και οικονομική άποψη.

 Οι παλιές προστάτιδες των λιμνών δραπέτευσαν και ουδείς γνωρίζει εάν θα είχαν την επιθυμία να φυλάττουν σύγχρονα έργα στα πρώην φυσικά τους λιμναία τοπία. Μπορούν ωστόσο να εμπνεύσουν στους νέους υπευθύνους και προστάτες των όποιων έργων «ανασύστασης» επί των μεταμορφωμένων αυτών πεδίων τα ουσιαστικά τους χαρακτηριστικά ως αρχετυπικοί φύλακες των λιμνών: τις φυσικές και αισθητικές τους κινήσεις, το μελωδικό τους ρυθμό, την λευκότητα και ιδίως τη διαφάνεια των πέπλων τους.