Πόσα πορτοκάλια λοιπόν φάγατε σήμερα ρωτάει ναζιάρικα; 
   Ακούγεται μια ανδρική φωνή από το βάθος: «Τέσσερα». Απαντά αυτή τσαχπίνικα: «Μόνο;» Το ερωτηματικό έχει αποτυπωθεί στο βλέμμα, στα χείλη αλλά και στον φιόγκο που έχει μετακινηθεί λίγο πιο πέρα από την τελειότητα του, προκειμένου να δοθεί η απαραίτητη έμφαση στην απορία… Ορίστε δεκατέσσερα... και  μπουμ, ο από μηχανής θεός,  ο σωτήρας της υγείας της ζωής και της ανάπτυξης όλων… μας τρίβει ή στύβει  τον χυμό στη μούρη. Και οι πουά άκρες του φιόγκου έχουν σηκωθεί σχεδόν όρθιες και έτοιμες να χειροκροτήσουν το μεγαλειώδες επίτευγμα!
   Αυτή η διαφήμιση αποτέλεσε αφορμή για  τα πορτοκάλια της μνήμης και της ζωής μου που θα εκτεθούν στην συνέχεια. Είναι ένα συνονθύλευμα γεγονότων, ερωτημάτων, αγωνιών και αναμνήσεων, ξαλαφρωμένα από βάρη και υψηλά νοήματα…
   Μόνο ένα γλυκόξινο ερέθισμα, όπως και η γεύση του αντίστοιχου φρούτου που ίσα ίσα θα παίξει με τις σκέψεις μας και ίσως…. τους δώσει μία  ακόμη  οπτική, αν το επιτρέψουμε.