«Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που…»: η ιστορία του πολιτισμού μέσα από μία φράση. Η ιστορία της κατασκευής ενός καθρέφτη κι ενός πλάσματος που κοιτάζει το είδωλό του άλλοτε με αυταρέσκεια και άλλοτε με τρόμο. Μία δότρια ωαρίων σε μια αίθουσα αναμονής στοχάζεται το μέλλον της ανθρωπότητας· μια σκηνοθέτρια επισκέπτεται με τα ανίψια και την αδελφή της μια αγροτουριστική μονάδα και βρίσκεται η μόνη άγονη σε έναν κύκλο γονιμότητας ποτισμένο με γάλα· ένας άντρας αποφασίζει να επανεισάγει τον λύκο στο χωριό του πατέρα του· μια προϊστορική κοινότητα παίρνει μέτρα για να προστατευτεί από την επικείμενη εισβολή ενός εχθρού πραγματικού ή κατασκευασμένου και επί τη ευκαιρία πυροδοτεί ένα αίνιγμα που παραμένει άλυτο ως τις μέρες μας. Το μόνο ζώο περιέχει αυτά και άλλα επεισόδια από τη ζωή και τα έργα του μόνου ζώου που γελάει και κλαίει, του μόνου ζώου που κοκκινίζει, του μόνου ζώου που μπορεί να κρατήσει μυστικό, του μόνου ζώου που προσεύχεται πριν διαπράξει φόνο, του μόνου ζώου που…