Κάτω από το λιοπύρι, μέσα στη βροχή, μετά σε σκοτεινά εργαστήρια κι αραχλιασμένες βιβλιοθήκες ο μοναχικός ταξιδευτής παλεύει με τα θεριά του χρόνου.
Κρατά στα χέρια του ένα αρχαίο όνομα μασκαρεμένο κάτω από τα φκιασίδια του Μεσαίωνα. Πρέπει να ξύσει από πάνω του τις φλούδες με τις οποίες το τύλιξαν καλόγριες και δεσποτάδες, συνταγματάρχες και αστυνομικοί, σύλλογοι τάχαμου εκπολιτιστικοί, ανενεργοί εγκέφαλοι των υπουργείων… Και πάλι δεν είναι σίγουρο πως τούτα θα αρκέσουν.
Η όμορφη Ελλάδα είναι κρυμμένη βαθιά, αλλά είναι παντού! Είναι σαν τη βασιλοπούλα του παραμυθιού που κοιμάται για χρόνια. Το δέρμα της, κεντημένο με ονόματα, περιμένει το δικό μας φιλί για να ξυπνήσει.
Φιλί σε μια κορφή των λόφων της,
είναι φιλί στα στήθη,
φιλί στο ασημένιο το νερό του ποταμιού,
είναι φιλί στα χείλη.
Φιλί σε μία ανεμώνη που ανθεί,
είναι φιλί στην ήβη.