Ένα τρυφερό, αστείο και συχνά απολαυστικά ωμό αφήγημα ενηλικίω­σης, ο Παράδρομος παρακολουθεί τον Ηρακλή καθώς επιστρέφει στις γειτονιές, στους ανθρώπους και στις εμπειρίες που τον διαμόρφωσαν: από τις φτωχικές προσφυγικές πολυκατοικίες και τα καλοκαίρια της αθωότητας στις πρώτες, αδέξιες απόπειρες ερωτικής μύησης και στις πικάντικες —και συχνά αλλότριες— ιστορίες των ταβερνείων· από τις φιλίες που έδιναν σχήμα στον κόσμο του μέχρι τη νοσταλγική σύγκριση ενός τότε πιο αγνού και ενός σήμερα πιο περίπλοκου κόσμου, γεμάτου αλήθειες αλλά και αντιφάσεις που τον δοκιμάζουν. Με χιούμορ και αυ­τοσαρκασμό, αλλά και με μια δόση μελαγχολίας, ο Ηρακλής αφηγείται όχι απλώς το πώς «έγινε άντρας», αλλά το πώς μεγαλώνει κανείς μέσα σε μια κοινωνία που αλλάζει, κρατώντας ό,τι μπορεί από την αλήθεια του εαυτού του.