Η Σίτσα Καραϊσκάκη ήταν Δρ. Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου και αρθρογραφούσε από τη νιότη της σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, αλλά και μεταπολεμικά. Στην παρούσα έκδοση έχουν προστεθεί αρκετά σημαντικά κείμενα, καθώς κι ένας εκτενέστατος πρόλογος με πολλές πληροφορίες για το έργο, τις ιδέες και τη ζωή της Ελληνίδας συγγραφέως. Πέρα από τα άρθρα που αφορούν τον νομπελίστα λογοτέχνη Κνουτ Χάμσουν, τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ, τον Γεώργιο Τερτσέτη, τον Στέφαν Γκεόργκε, τον Κωστή Παλαμά και τον φιλέλληνα Γερμανό ποιητή Φρίντριχ Χέλντερλιν, η Σίτσα Καραϊσκάκη εξυμνεί την Ελληνική φυλή και καταπολεμά την θεωρία του Φαλμεράυερ, καθώς και τις προσβλητικές, για την Ελλάδα, απόψεις του Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, υπερασπιζόμενη την καθαρότητα του ελληνικού αίματος. Σε άλλα της κείμενα υποστηρίζει ότι ο ελληνικός πολιτισμός υπήρξε αποτέλεσμα της ελληνικής ψυχής και του ελληνικού αίματος, δηλαδή ότι ελληνική τέχνη σημαίνει ελληνική φυλή. Διαχρονικής αξίας είναι το άγνωστο άρθρο της για τον Γερμανό φιλόσοφο, παιδαγωγό και ψυχολόγο Έντουαρντ Σπράνγκερ, αλλά και το άρθρο «Ολυμπία, μια παλιά αγάπη του Φύρερ». Επιπροσθέτως, παρουσιάζονται όλοι οι τίτλοι των ομιλιών της Σίτσας Καραϊσκάκη, τις οποίες εκφώνησε εκ του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών κατά την περίοδο 1941-1943.