Η ανάπτυξη των μεθόδων νευρο-απεικόνισης όπως και οι πρόσφατες εξελίξεις στην εμβρυική, νεογνική και βρεφική μελέτη της Συμπεριφορικής Γενετικής, έχουν αναδείξει εξαιρετικές μελέτες σχετικά με την επίδραση του στρες και του ψυχικού τραυματισμού στο Κ.Ν.Σ. Φαίνεται, πλέον, ότι λαμβάνουν νέα διάσταση οι νευρωνικές οδοί (pathways) επεξεργασίας του τραύματος στον εγκέφαλο και οι βρόγχοι (loops) καθήλωσης στις τραυματικές εμπειρίες.
Αναμένουμε τη θαυμαστή εποχή, που οι έξωθεν ψυχοθεραπευτικές τεχνικές θα συστηματοποιηθούν με κοινό παρονομαστή τη δράση τους επί των εγκεφαλικών λειτουργιών.
Θα απευθύνονται με συγκεκριμένες παραλλαγές στα ποικίλα και υψηλής διασυνδεσιμότητας νευρωνικά δίκτυα (αναλόγως των ιδιαιτεροτήτων κάθε περίπτωσης) και θα παγιώσουν «το Νέο Παράδειγμα Σκέψης» για μια Συνθετική Θεώρηση στην Κλινική Πράξη της Τραυματο-θεραπείας.