Στις 9 Ιουλίου 1860, ένας βίαιος όχλος σάρωσε τις χριστιανικές συνοικίες της Δαμασκού. Για οκτώ ημέρες, η βία μαινόταν, με αποτέλεσμα πέντε χιλιάδες χριστιανούς νεκρούς, χιλιάδες καταστήματα λεηλατημένα, και σπίτια, εκκλησίες και μοναστήρια ισοπεδωμένα. Αυτό το ξαφνικό και άγριο ξέσπασμα συγκλόνισε τον κόσμο, αφήνοντας τους Σύρους χριστιανούς ευάλωτους και φοβούμενους νέες βιαιοπραγίες.

Βασισμένος σε άγνωστες ώς τώρα περιγραφές από αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων της Δαμασκού, ο επιφανής ιστορικός της Μέσης Ανατολής Γιουτζίν Ρόγκαν δείχνει πώς μια ειρηνική πολυπολιτισμική πόλη έφτασε να βυθιστεί στη σφαγή. Περιγράφει τις αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ μουσουλμανικών και χριστιανικών κοινοτήτων που οδήγησαν κάποιους να θεωρήσουν την εξόντωση μια εύλογη λύση. Και παρακολουθεί επίσης την επαύριον της καταστροφής: πώς η οθωμανική κυβέρνηση φρόντισε γρήγορα να ανακτήσει τον έλεγχο της πόλης, να τερματίσει τη βία και να επανεντάξει τους χριστιανούς στην κοινότητα – προσπάθειες ανασυγκρότησης που αποδείχθηκαν επιτυχείς, διατηρώντας την ειρήνη για τα επόμενα 150 χρόνια μέχρι το 2011.

Το βιβλίο ανιχνεύει έτσι τη ζωντανή ιστορία του ολέθρου που γνώρισε μια μεγάλη πόλη, και μαζί τη δυνατότητα της αποκατάστασης, ακόμη και μετά τις καταιγιστικές συγκρούσεις και τις αφάνταστες τραγωδίες.