Ειδικότερα αναλύονται τόσο τα κατ’ ιδίαν στοιχεία της εγκληματικής συμπεριφοράς του άρθρου 370Β του ΠΚ, στις πέντε παραγράφους του οποίου καταστρώνονται το βασικό αδίκημα και οι παραλλαγές του –προνομιούχα, ήπια και ιδιαίτερα διακεκριμένη– όσο και το ζήτημα της απόπειρας, καθώς και τα ακανθώδη, πάντοτε, ζητήματα των συρροών, συμβάλλοντας, έτσι, όχι μόνο με θεωρητικό, αλλά και πρακτικό τρόπο, στην ορθή εφαρμογή του στη δικαστηριακή πρακτική.

Συνακόλουθα, ανακύπτει ανάγκη για την κατανόηση και αφομοίωση των εννοιών –νομικών και αλληλεπιδρούμενων τεχνικών όρων– που συνδέονται με το υπ’ όψιν αδίκημα, ως απαραίτητος όρος για να επιτευχθεί η ορθή υπαγωγή σ’ αυτό των εκάστοτε πραγματικών περιστατικών. Καθώς το αδίκημα αυτό αναγκαστικά εμπλέκει τον ερμηνευτή του, κατά την προσπάθεια κατανόησής του, με τεχνικούς όρους και γνώσεις της επιστήμης της πληροφορικής, στο παρόν έργο οι όροι αυτοί αποδίδονται με τρόπο σαφή και ξεκάθαρο στον δικηγόρο, κυρίως μέσω βασικών επεξηγήσεων τις οποίες βρίσκει κανείς στις εκτεταμένες παραπομπές του έργου αυτού.