Αυτή είναι η θεμελιώδης και κανονιστική λειτουργία της ανθρώπινης ύπαρξης, η οποία υπερβαίνει κάθε μερικευτικό και ατελέσφορο cogito, ergo sum. Οι πολυειδείς παιδαγωγίες που υφίσταται και υποχρεώνεται να οικειοποιηθεί ο άνθρωπος είναι εκείνες που διαμορφώνουν και καθορίζουν την εγκόσμια διαδρομή του. Ανάμεσά τους λειτουργεί με ιδιάζουσα αιχμηρότητα και εξαιρετικό τανυσμό μια πιθανώς οξύμωρη έννοια-πραγματικότητα: η Παιδαγωγική του Πολέμου. Μέσα σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον, όπου οι «ακοές πολέμων» έχουν πλέον γίνει, τουλάχιστον, εκκωφαντικές, το βιβλίο αυτό αποτελεί μια μικρή εκχέρσωση του διανοητικού και βιωματικού τοπίου που δημιουργείται από την εκάστοτε πολεμική σύγκρουση. Θα στοχαστούμε πάνω σε μερικές μόνο από τις παιδαγωγίες που αυτή κυοφορεί και επιβάλλει στους ανθρώπους και σχετίζονται με το αναπόδραστο του πολέμου, την αδιαφάνεια του κόσμου, τη μη-ηθικολογική προσέγγιση του πολέμου, τον φόβο, την ανθρωποκτονία, την πολεμική μεταστροφή της ζωής και της φύσης, τον θάνατο, την εκδίκηση και το μίσος, την αβεβαιότητα και την απελπισία, την εγρήγορση και την αποφασιστικότητα, τον ηρωισμό, την ενότητα, την απαξίωση και την αξίωση του πολέμου, τον λόγο και τη μυθοπλασία, την επιστημονική παντοδυναμία και, τέλος, τη θρησκευτική πίστη.