Ωστόσο, ακόμη και στην απελπισία υπάρχει μία παράξενη και απελπισμένη ομορφιά. Μια κραυγή είναι επίσης απόδειξη ζωής, ένας ήχος που απαιτεί να ακουστεί. Αυτά τα ποιήματα δεν θρηνούν απλώς - επιμένουν στην ανάμνηση, στον απολογισμό και ίσως στη λύτρωση. Αν αφουγκραστούμε προσεκτικά την κραυγή του μανδραγόρα ίσως ανακαλύψουμε μέσα της έναν δρόμο διαφυγής, μια τελευταία ευκαιρία να περισώσουμε κάτι πολύτιμο από την επερχόμενη καταστροφή.