Μέσα από μια σειρά ποιημάτων που λειτουργούν σαν θραύσματα προσωπικής και συλλογικής εμπειρίας, ο Μυλόπουλος υφαίνει έναν λυρικό στοχασμό πάνω στην επιθυμία, την απουσία και την αναμέτρηση με το ανέφικτο. Το σώμα, το βλέμμα, η ανάσα, η μνήμη και η απώλεια αποκτούν μυθική υπόσταση, με τη γλώσσα να γίνεται άλλοτε ψίθυρος και άλλοτε κραυγή.
Το έργο εξωφύλλου φιλοτέχνησε ο Κώστας Γόγαλης.