Ο δρόμος για τον Φυροπόταμο σε οδηγεί όπου εσύ θέλεις να πας. Περνάει από Αθήνα, Μήλο, Σαντορίνη, Λευκάδα, Ιθάκη. Είναι ένας δρόμος γεμάτος εκπλήξεις, συναισθήματα και εμπειρίες. Ένα ταξίδι που δεν τελειώνει, αλλά συνέχεια αρχίζει· το ταξίδι της εσωτερικής αναζήτησης που δεν έχει τέρμα. Δεν υπάρχει προορισμός.
Καθώς η ποιήτρια σεργιανίζει στην Ελλάδα του σήμερα, ψάχνει να βρει τον εαυτό της στον τόπο που την περιβάλλει, και, ακόμα κι αν δεν βρει την πολυπόθητη Ιθάκη, βγαίνει και πάλι νικήτρια.
Ο κίνδυνος να μας συμβεί μια χώρα
που ονομάζεται Ελλάδα
είναι μεγαλύτερος
όταν έχουμε μια τάση
για την ποίηση.