Από την πρώτη κιόλας σελίδα, η Ηλιάνα Αυγεά μάς οδηγεί σε ένα ποιητικό σύμπαν με φως από πανσέληνο
και σκιές από ψυχικά τοπία.
Οι λέξεις της είναι τρυφερές και αιχμηρές, γεμάτες ερωτηματικά, προσευχές και αναμνήσεις. Είναι μια φωνή που γράφει «από μέσα», και διαπερνά τον αναγνώστη — όπως η βροχή που δεν είναι δροσιά, αλλά αλήθεια.
Η πρώτη της ποιητική συλλογή μοιάζει με προσευχή, εξομολόγηση και ξόρκι μαζί.
Έρωτας, θάνατος, μοναξιά, επιθυμία και φως — όλα δραπετεύουν σε σελίδες που έχουν ήδη φορέσει μουσική,
καθώς κάποια από τα ποιήματα της συλλογής μελοποιήθηκαν και ταξιδεύουν πλέον και με ήχο.
Η Λαμπερή Σελήνη είναι ένα άγγιγμα στο μέτωπο του αναγνώστη. Και ίσως… μια υπόσχεση πως ό,τι είναι αληθινό,
ακόμα κι όταν σιωπά, πάντα επιστρέφει.
Ανήκει στη λίστα
Κατηγορίες
Ποίηση
Θεματική ταξινόμηση
DCC Μοντέρνα και σύγχρονη ποίηση (μετα το 1900 μ.Χ.)