Μετρώντας τα αστέρια, ταξίδεψα σε διάφορα μέρη : στην εφημερίδα, στην απεργία πείνας στην Ευρώπη, στο σπίτι, στον Αγκίρ, στη Ρεβσέν. Όταν παρατηρώ τα αστέρια, μου έρχονται στο μυαλό χιλιάδες πράγματα : οι μάρτυρες, η ελπίδα, η ελευθερία, οι ουτοπίες που αναζητάμε, οι χάρτες, οι χώρες του κόσμου, τα σχέδια, οι δράσεις και τόσα άλλα…

Τα ποτήρια του τσαγιού είναι γυάλινα στην κεντρική διοίκηση. Υπήρχε όμως μόνο ένα γυάλινο ποτήρι στη γυναικεία διοίκηση και πίναμε το τσάι από πλαστικά ποτήρια που μύριζαν. Οι συντρόφισσες, λόγω σεβασμού και επισημότητας, εμένα μου έδιναν πάντα το γυάλινο ποτήρι. Εγώ, που ενοχλούμαι από τέτοιες καταστάσεις, πήρα ένα γυάλινο ποτήρι από την κεντρική διοίκηση λέγοντας : « Κλέβω το ποτήρι. Δεν με είδατε ποτέ ». Θυμήθηκα τις παλιές κλοπές μου, όπως τότε που είχα κλέψει τα βερίκοκα από τη βερικοκιά τού παππού μου, τα πορτοκάλια από τον θείο μου – γιατί πρώτη φορά βλέπαμε πορτοκάλια και τα είχα πάει στα άλλα παιδάκια – και τα βιβλία στα φοιτητικά μου χρόνια, που ήταν η μεγαλύτερη απόλαυση.