Οι κυρώσεις, οικονομικού κυρίως χαρακτήρα, έχουν εισέλθει για τα καλά στις διεθνείς σχέσεις, ως ένα μέσο εξαναγκασμού για προσαρμογή του κράτους-στόχου στις αξιακές αντιλήψεις (ανθρώπινα δικαιώματα/δημοκρατική αρχή) ή, συνηθέστερα, στα συμφέροντα των κρατών που τις υιοθετούν. Οι κυρώσεις των δυτικών κρατών κατά της Ρωσίας για τον πόλεμο στην Ουκρανία παρουσιάζουν χαρακτηριστικά που τις διαφοροποιούν πολλαπλά από τις άλλες κυρώσεις του παρελθόντος. Αποτελούν μέρος ενός συνολικού πολέμου ανάμεσα στις δύο πλευρές, αφενός στο πρακτικό επίπεδο, μέσω (by proxy) της Ουκρανίας, και αφετέρου στο πολιτικο-οικονομικό επίπεδο, μέσα από την άμεση αντιπαράθεση κυρώσεων και αντικυρώσεων, σε ένα άνευ προηγουμένου επίπεδο. Ένα τρίτο επίπεδο διαφοροποίησης εκδηλώνεται στο νομικό πεδίο, αυτό του διεθνούς δικαίου, όπου οι κυρώσεις των δυτικών κρατών θέτουν πολλαπλά ερωτήματα σχετικά με τη νομιμότητά τους.