Τα κείµενα του Μark Neocleous και του Christos Βoukalas που παρουσιάζουµε εκφράζουν την απαίτηση να υιοθετηθεί η κριτική της ασφάλειας [security] ως προϋπόθεση κάθε κριτικής στο παράδειγµα του νεοφιλελευθερισµού. Η κατηγορία της ασφάλειας έχει γίνει ο βασικός και µόνιµος, αν όχι ο µόνος, µηχανισµός διακυβέρνησης του πληθυσµού, µεταβάλλοντας ριζικά: την κρατική διακυβέρνηση σε ένα είδος τεχνολογικά εξοπλισµένου αυταρχικού κρατισµού 1 την οικονοµία σε ένα καθεστώς προεπιλεγµένων και παρατεταµένων κρίσεων µε µόνιµη διαχειριστική επωδό την επιβεβαίωση της συσσώρευσης κεφαλαίου 1 την κατασκευή της κοινωνικής τάξης ως πολεµικής ισχύος και ανεξέλεγκτης αστυνοµικής εξουσίας εναντίον του ίδιου του πληθυσµού που υποτίθεται ότι προστατεύουν 1 την υποκειµενικότητα σε αυτοπεριοριστική κατασκευή του εαυτού και καθολική εσωτερίκευση των αξιών της νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης 1 την εργασία σε καθεστώς εργασιακού εξαναγκασµού και ενεργητικής συνταύτισης µε την επιχειρηµατική δραστηριότητα 1 φτάνοντας, τελικά, στο σηµείο να µεταβάλλει ακόµα και την αντίληψη του χρόνου και της ιστορικότητας εγκλείοντας την πραγµατικότητα σε ένα διαρκές αιώνιο παρόν και ακυρώνοντας κάθε διανοητό µέλλον.

Η καθίζηση των αισθητών κόσµων εντός µιας αχρονικής σταθεράς όπου κάθε δραστηριότητα και κάθε καθηµερινή πρακτική δεν µπορεί παρά να επιβεβαιώνει το ήδη υπάρχον —τον νεοφιλελευθερισµό και τις αξίες του— είναι η πραγµατική δραστηριότητα των µηχανισµών της ασφάλειας. Γι αυτό και η κατάργησή της ασφάλειας είναι σήµερα η µόνη λογική και αυτονόητη απαίτηση.