Αν το καλοσκεφτείς, η μουσική είναι το κλειδί για όλες τις ανα-
μνήσεις. Και τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς αυτήν. Από μια
μουσική φράση σε μια ιστορική συναυλία στην Μπεζανσόν
το 1950, μέχρι έναν ανώνυμο κλασσικό τραγουδιστή και μια
άρια που εκτελέστηκε επεισοδιακά σ’ ένα επαρχιακό δημοτικό
σχολείο στα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Θα έλεγε κανείς ότι μόνον η συναυλία είναι αληθινή. Και ότι
όλα τα άλλα είναι η αξίωση της μυθοπλασίας στο ψεύδος.
Όμως ακόμα κι αν η μνήμη δεν είναι πάντα επαληθεύσιμη,
πρέπει να την εμπιστευτείς. Ιδιαίτερα για να ξαναβρείς αυτά
που έρχονται από τις πιο δύσβατες περιοχές της. Όπως ο Τε-
νόρος δηλαδή.
Ο Λεωνίδας Γαμπέτας βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή της
ζωής του. Αστυνομικός άνευ χαρτοφυλακίου, παγιδευμένος
σ’ ένα παράξενο ταξίδι, μπερδεμένος με τις ιστορίες και τις
αναμνήσεις των άλλων, πασχίζει κι ο ίδιος να θυμηθεί. Πάντα
στη λεπτή γραμμή που χωρίζει τις αλήθειες και τα ψέματα.