«Ιδρύεται η Αντιφασιστική Οργάνωση της Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία». «Θεέ µου!» αναφωνούσαν. Και πιο κάτω, γινόταν πάλι το ίδιο: «Θεέ µου!» αναφωνούσαν ξανά και έκαναν τον σταυρό τους οι παλιοί. «Έφτασε και τούτη η µέρα. Ζήσαµε και την είδαµε».

 
Αλβανία, 1943- ’44

Ο ελληνικός στρατός έχει οπισθοχωρήσει. Ο τόπος είναι γεµάτος από συµµορίες Λιάπηδων, Έλληνες και Αλβανούς κοµµουνιστές και εθνικόφρονες, χωρισµένους σαν από ποτάµι, ∆έλβινο και Θεολόγο και η Μπίστρισσα στη µέση. Ο Θύµιος Λώλης, καπετάνιος του Βούρκου και των Ριζών, παλεύει για να ρίξει τα σύνορα, να «βγάλει τον πόνο» των παλιότερων πολέµων, που τον έµαθαν σε σκοτωµούς, κοµµένα κεφάλια, φίλους µπεσαλήδες και µπαµπέσηδες. Συµφέροντα, πολιτικές και διχογνωµίες µπαίνουν εµπόδιο στο όνειρο το δικό του κι άλλων πατριωτών σαν αυτόν. Ανάµεσα σε αυτούς και την ελπίδα της ελευθερίας, δηµιουργείται µια Άβυσσος στη µέση. Αρκούν τα ιδανικά και το µπαρούτι για να τη διαλύσουν;