Στη ζωή μας οι διαδρομές μας είναι τόσες όσοι κι εμείς που τις πορευόμαστε. Ευτυχισμένοι ή δυστυχείς κινούμαστε στον ίδιο χώρο, φυλάμε τα μυστικά μας, και αναζητούμε τρόπους επικράτησης έναντι των συνανθρώπων μας που φθονούμε, συμπεριφερόμαστε αχαρακτήριστα ως δυσσεβείς και κακότροποι, αλλά προσέχουμε πολύ μην γίνουμε αντιληπτοί. Αυτό δείχνει τη διπλή φύση μας. Μια φύση ενός διπλού σώματος, την αισθητή από τη μια και της ψυχής την νοητή, από την άλλη, που σημαίνει πως ο άνθρωπος μπορεί να φρονεί τόσο άξια, όσο άξια μπορεί να κατανοεί και να γνωρίζει. Γνωρίζει τα περί τιμής και ατιμίας, που είναι μεγάλη «ζημία τοις σώφροσιν» διότι αυτοί είναι ευτυχείς αφού μπορούν να πιστεύουν στο νόημα αυτού του κόσμου. Αλλιώς όλοι μας θα μέναμε με την επιθυμία να μάθουμε«τι πατάει στη γη που αυτή να μη μπορεί το σηκώσει»