«Σε τούτο εδώ το βιβλίο συγκεντρώνονται πάνω από τρεις δεκαετίες σκέψης και έρευνας για τον χαρακτήρα της οικιακής εργασίας, της κοινωνικής αναπαραγωγής, των γυναικείων αγώνων στο πεδίο αυτό – των αγώνων για να της διαφύγουν, να βελτιώσουν τις συνθήκες στις οποίες πραγματοποιείται, να την ανασυγκροτήσουν έτσι ώστε να προσφέρει μια εναλλακτική στις καπιταλιστικές σχέσεις. Στις σελίδες του βιβλίου συναντιούνται η πολιτική, η ιστορία και η φεμινιστική θεωρία. Ωστόσο, αποτυπώνεται επίσης η διαδρομή της πολιτικής μου δράσης στα φεμινιστικά κινήματα και στα κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης, καθώς και η σταδιακή μετατόπιση της σχέσης μου με την οικιακή εργασία από την άρνηση στην αξιοδότησή της, καθώς τώρα πια αναγνωρίζω ότι εκφράζει μια συλλογική εμπειρία.

Η αναπαραγωγική εργασία αναμφίβολα δεν αποτελεί τη μοναδική μορφή εργασίας για την οποία τίθεται το ερώτημα “τι δίνουμε στο κεφάλαιο” και “τι δίνουμε για εμάς”. Από την άλλη πλευρά, όμως, είναι βέβαιο ότι στην αναπαραγωγική εργασία οι εγγενείς αντιφάσεις της “αλλοτριωμένης εργασίας” είναι πιο εκρηκτικές, και για τον λόγο αυτόν τη θεωρώ σημείο μηδέν της επαναστατικής πρακτικής, μια θεμελιώδη αφετηρία της, ακόμα κι αν δεν είναι η μοναδική. Γιατί τίποτα δεν κάνει τη ζωή μας τόσο αποτελεσματικά ασφυκτική όσο το να μετατρέπονται σε εργασία οι δραστηριότητες και οι σχέσεις που ικανοποιούν τις επιθυμίες μας. Ταυτόχρονα, ακριβώς μέσα από τις καθημερινές δραστηριότητες με τις οποίες παράγουμε την ύπαρξή μας, μπορούμε να αναπτύξουμε την ικανότητά μας να συνεργαζόμαστε και όχι μόνο να αντιστεκόμαστε στη στέρηση της ανθρωπιάς μας, αλλά να μάθουμε να αναδημιουργούμε τον κόσμο ως πεδίο ανατροφής, δημιουργίας και φροντίδας».

Silvia Federici