Οἱ Ἱστορίαι τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου εἶναι ἔργο τοῦ Λατίνου Κόϊντου Κούρτιου Ρούφου, γιὰ τὸν ὁποῖο δὲν γνωρίζουμε ἀπολύτως τίποτα μὲ ἀκρίβεια. Ἕνα χωρίο ἀπὸ τὸ ἔργο του στὸ Βιβλίο Χ, κεφάλαιο 9, ὅπου συγκρίνει τὴν αὐτοκρατορικὴ Μακεδονία ἔπειτα ἀπὸ τὸν θάνατο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου μὲ τὴν κατάσταση τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας κατὰ τὴν μετὰ θάνατο περίοδο ἑνὸς αὐτοκράτορα ποὺ δὲν κατονομάζεται, ὁδήγησε στὸ συμπέρασμα κάποιους μελετητὲς ὅτι πιθανῶς ἔζησε τὴν ἐποχὴ τοῦ Κλαυδίου (αὐτοκράτορας μεταξὺ 41-54). Συμπεριλαμβάνοντας πληροφορίες ἀπὸ τὸν Ἀρριανό, τὸν Διόδωρο, τὸν Πλούταρχο, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ πολλὲς μὴ διασωθεῖσες πηγὲς σὲ ἐμᾶς σήμερα, τὸ ἔργο ἀποτελεῖ μιὰ ὁλοκληρωμένη ἀφήγηση τῆς Ἱστορίας τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.