Σιδερένια σκαριά-γυρολόγοι, στα πέρατα ριχτήκαν κάβοι. Ζωές και σίδερα δεμένα, λιμάνια έρωτες γεμάτα, σοκολατιά κορμιά πυρωμένα. Σαν τελευταία η κάθε μέρα, χωρίς όρια, σ’ ατέλειωτη γύρα. Δίχως αύριο όλα στα ζάρια, ισορροπώντας πέρα στ’ άκρα. Στην κόψη από τα κύματα, γαλάζια τα όνειρα πλέοντα.
Σκιές ζωγραφίζοντας. Φως αναζητώντας στο χαρτί και στις όμορφες λέξεις.