Η λίαν σημαντική διάκρισις με την οποίαν ο Δήμος της Ρόδου ετίμησε τον Σεραφείμ Αθανασίου εις τας 25 Σεπτεμβρίου 2022, ήτο η αιτία να τον γνωρίσω και προσωπικώς, συμμετέχων εις την σεμνήν τελετήν της επιδόσεως προς αυτόν της περγαμηνής από τον Αντιδήμαρχον Ρόδου κ. Αθανάσιον Στάμον της αποφάσεως του Δημοτικού Συμβουλίου Ρόδου, δια της οποίας βεβαιούται το γεγονός της παμψηφεί ανακηρύξεώς του, εις «επίτιμον δημότην» της πόλεως Ρόδου.

Η τιμητική αυτή διάκρισις δεν ήτο τυχαίο γεγονός, ήτο το επιβαλλόμενον αποτέλεσμα της διαρκούς και δια πολλών τρόπων εκδηλουμένων, ιδιωτικώς και δημοσίως αγάπης του δια τα Δωδεκάνησα και τους κατοίκους των, εις τα οποία, με επίκεντρον κυρίως την Ρόδον, πέρασε μίαν εκ των ωραιοτέρων περιόδων της ζωής του, την οποίαν και μετά την υπηρεσιακήν μετάθεσίν του, εκράτησεν έως σήμερον ζωντανήν εις την μακράν ζωήν του.

Ο Σεραφείμ Αθανασίου, ως νεαρός χωροφύλαξ και προικισμένος με μίαν εκπλήττουσαν μνήμην, δεν έπαυσεν εις το συγγραφικόν του έργον να επαναλαμβάνει και να εξιστορεί με συγκλονιστικάς λεπτομερείας, τας ιστορικάς στιγμάς τας οποίας εκ του σύνεγγυς έζησε, ιδιαιτέρως την 31η Μαρτίου 1947, ότε εγένετο η πρώτη έπαρσις της Ελληνικής Σημαίας, του Ιερού αυτού συμβόλου του Έθνους μας, εις τον Βωμόν της Πατρίδος εις το Διοικητήριον της Ρόδου και να τας περιγράφει με υπερχειλήν αγάπην και ευαισθησίαν συναισθημάτων, καθότι αντιλαμβάνεται την μεγίστην ιστορικήν αξίαν των και την συγκίνησιν, την ιδικήν του και του Δωδεκανησιακού λαού, να αντικρύζουν μετά από 638 έτη βαρβάρων κατακτητών, το Σύμβολον της Ελευθερίας των, κυματίζον εις τον Δωδεκανησιακόν ουρανόν.

Ο Σεραφείμ Αθανασίου,με τα αυτά συναισθήματα ξαναζεί και συμμετέχει εις τας ιεράς στιγμάς της 7ης Μαρτίου 1948 με την άφιξιν του Βασιλέως Παύλου και της οικογενείας του και την παράδοσιν εις αυτόν, από τον ότε πρώτον αιρετόν Έλληνα Δήμαρχον της Ρόδου Γαβριήλ Χαρίτο των συμβολικών «κλειδιών» της Δωδεκανήσου, εις ένδειξιν της αιωνίας Ενσωματώσεως αυτών με την Μητέρα Ελλάδα.

Οι στιγμές και οι εκδηλώσεις τας οποίας έζησεν ο Σεραφείμ Αθανασίου, από τους Δωδεκανησίους, εστιγμάτισαν δια παντός την ύπαρξίν του και αποτελούν τα κυρίαρχα γεγονότα τα οποία νομιμοποιούν και ενισχύουν το διαρκές ενδιαφέρον του δια την Δωδεκάνησον και του κατοίκους της. Το ενδιαφέρον αυτό υλοποιείται και εις τα άρθρα που δημοσιεύονται εις το παρόν βιβλίον, άρθρα γραμμένα με εξαιρετικό ενδιαφέρον για ό,τι συμβαίνει σε πρόσωπα και καταστάσεις οι οποίες αφορούν στην Δωδεκάνησον, άρθρα τα οποία επάξια του προσδίδουν και την ιδιότητα λίαν δοκίμου δημοσιογράφου.

Το ανά χείρας βιβλίον οι Δωδεκανήσιοι, με πολύ ενδιαφέρον θα αναγνώσουν, όπως ανέγνωσαν και τα δύο προγενέστερα βιβλία του, το «Θύμησες και γεγονότα» με πολλές συγκινητικές ιστορίες από την απελευθέρωσιν της Δωδεκανήσου και το «Ο πρώην Αστυνόμος Αργαλαστής Πηλίου, θυμάται και εξιστορεί».

Προσωπικώς του εύχομαι ακλόνητον υγείαν, οικογενειακήν ευτυχίαν και να συνεχίσει το ευγενές πολυεπίπεδο συγγραφικόν του έργον.

Με ιδιαιτέραν εκτίμησιν και αγάπην

Ιωάννης Χαρίτος

Δικηγόρος Π.Α.