Ειδικότερα, κατά πρώτο λόγο εκδόθηκε Ο Κώδικας Ατομικού Εργατικού Δικαίου (π.δ. 82/2022). Βέβαια, η κωδικοποίηση που επιχειρήθηκε συνιστά απλώς ενοποίηση διάσπαρτων διατάξεων του ατομικού εργατικού δικαίου και με αυτήν
την έννοια δεν μπορεί να θεωρηθεί κωδικοποίηση με κανονιστική ισχύ, εκτός από τις μεταγενέστερες απευθείας τροποποιήσεις του Κώδικα. Οι δικαστικές διαφορές εξακολουθούν να στηρίζονται στις επιμέρους ρυθμίσεις της εργατικής νομοθεσίας. Όμως, η κωδικοποίηση διευκολύνει τον ερευνητή για την εύκολη πρόσβαση στις ισχύουσες ρυθμίσεις. Για τον λόγο αυτόν καταβλήθηκε προσπάθεια, παράλληλα με την αναφορά στις επιμέρους νομοθετικές ρυθμίσεις, να γίνεται αναφορά στις αντίστοιχες διατάξεις του Κώδικα.
Εκτός από αυτήν τη νέα κατάσταση πραγμάτων, σημαντικές είναι οι νομοθετικές τροποποιήσεις με νεότερους νόμους, και κυρίως τον νόμο 5053/2023, και με τις ευρωπαϊκές Οδηγίες που ενσωματώθηκαν στο ελληνικό δίκαιο. Οι πρόσθετες αυτές ρυθμίσεις δίνουν σε ορισμένα κρίσιμα θέματα νέες λύσεις. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε και τη σημαντική συμβολή της νεώτερης νομολογίας στη διαμόρφωση του νέου εργατικού δικαίου.
Και η παρούσα έκδοση αποτελεί ένα πλήρες και συστηματικό έργο, γνωστό πλέον στο μεγαλύτερο μέρος του κοινού για τον κατανοητό λόγο και τις πλούσιες θεωρητικές τοποθετήσεις του συγγραφέα.