Ο Ιορδάνης χαρίζεται στο εαυτό του υποταγμένος στην αθεράπευτη ηδυπάθειά του. Ως σύντροφος της Έλλης τη βοηθάει να κρύψει το σώμα της άτυχης γυναίκας, αλλά μετά την αποκάλυψη της αλήθειας μένει στο απυρόβλητο χωρίς να καταδικαστεί. Σε αυτό τον βοηθάει αποτελεσματικά η Εύα, αποκαλύπτοντάς του παράλληλα ότι είναι ο βιολογικός πατέρας του παιδιού της καθώς υπήρξαν εραστές στο παρελθόν. Ο Δαβίδ, ο αδερφός της, τον υποτιμά και τον θεωρεί υποτελή του. Η άτεγκτη συμπεριφορά και το μίσος του Δαβίδ εν γένει οφείλεται στο ψυχολογικό του τραύμα από το αυτοκινητιστικό θανάσιμο ατύχημα με τη γυναίκα του και την κόρη του.
Η Αγγελική είναι αρχολίπαρη και πασχίζει να συντηρεί μία άμεμπτη κοινωνική εικόνα για την οικογένειά της. Το συμβάν με το βιασμό του γιου της την καταρρακώνει και της ξυπνάει προσωπικές μνήμες από τις δικές της ζοφερές ενδοοικογενειακές πληγές. Σε μία καθοριστική πτώση της ζωής της ο γιος της γίνεται η αιτία να σωθεί. Εκείνος το καταφέρνει δείχνοντάς της πως είναι μαζί της ψυχή τε και σώματι με όποιο γεγονός και αν εκείνη σπιλώνεται.