Η Σοφία είναι ο πολυτιμότερος άνθρωπος της ζωής μου. Πενήντα οκτώ χρόνια στη λογοτεχνία σημαίνουν 58 χρόνια με τη Σοφία. Τη Σοφία που μεγάλωσε και σπούδασε εργαζόμενη και χωρίς γονείς. Την καταξιωμένη δικηγόρο και ακτιβίστρια της αριστεράς που κέρδισε την εκτίμηση εκπροσώπων όλου του πολιτικού φάσματος. Εκείνη που στάθηκε δίπλα μου μια ολόκληρη ζωή, με έσωσε στο χείλος του γκρεμού, μου χάρισε τον ανεκτίμητο γιο μας Νίκο και βέβαια διαβάζει πρώτη κάθε βιβλίο μου και μου έχει εμπνεύσει πολλά ποιήματα. Χωρίς τη Σοφία είναι αμφίβολο αν θα είχα γράψει τα βιβλία μου, αν θα είχα καν επιβιώσει. Το ποιητικό αυτό βιβλίο είναι ένα ιστορικό ισόβιας αγάπης και δημιουργίας κι ένα ευχαριστώ στη σύντροφο της ζωής μου.
Είναι αυτονόητη επομένως ανάγκη να σταχυολογήσει από ένα μεγάλο σύνολο ποιημάτων και να της χαρίσει το νέο του βιβλίο.
Δύο δείγματα γραφής με το γνώριμο λυρικό ανθρώπινο στοιχείο που διατρέχει το σύνολο της γραφής του:
πότε πέφτει η νύχτα
χρήσιμη είναι για τους πολλούς/ η επιστήμη με τα δεδομένα της/ για το ηλιακό μας σύστημα/ και την περιστροφή τα Γης// για μένα όμως πέφτει η νύχτα/ όταν κλείνεις τα μάτια σου (2024)
μαγεμένη ψυχή
σ’ αγάπησα/ σε σκονισμένες γειτονιές και εργοστάσια/ στην άχρωμη επιφάνεια του μπετόν// πίσω από οδοφράγματα σ’ αγάπησα/ σε συγκεντρώσεις απεργών/ σε διαδηλώσεις φοιτητών/ στους διαδρόμους των δικαστηρίων// σε μυστικές συνεδριάσεις της νύχτας/ είναι γραμμένο τ’ όνομά σου/ στις προκηρύξεις που μοιράσαμε/ στις κόκκινες αφίσες που κολλήσαμε/ και στα αρχεία των τμημάτων ασφαλείας// σ’ αγάπησα, σύντροφέ μου,/ η μαγεμένη σου ψυχή είναι δική μου/ η αγωνία μου σου ανήκει (1979)